Jagen, zingen, vallen
Door: Lotte van Oort
Blijf op de hoogte en volg Lotte
10 Mei 2017 | Suriname, Paramaribo
‘Kokolampu, zet het waar je wilt! Waar moet ik het zetten? Zet het waar je wilt!’ Leuk liedje, vind je niet? Vrolijke melodie eronder en gezongen door iedereen in Suriname. Het is een liedje over een olielamp, werd ons verteld. Omdat die melodie zo leuk was, zongen wij dit twee weken lang de hele dag door: thuis, in de club, aan het zwembad, echt overal. Leuk, tot je het in de taxi zingt en je taxichauffeur je erop wijst dat het liedje nét een andere betekenis heeft… Dat we hier nog in zijn getrapt na drie maanden Suriname…
De stakingen in Suriname zijn in volle gang en dat is hier al weken onderwerp van gesprek. Het is naar om te zien dat veel scholen dicht zijn als ik ’s morgens in de taxi naar M.G.J. Poolschool zit. Bij ons wordt namelijk gelukkig niet gestaakt. De leerstof hoeft dus niet te worden ingehaald en leerlingen krijgen de kans alle nieuwe kennis rustig te verwerken. Mij geeft het de kans lessen te verzorgen en dat is ook gebeurd. Een docent Nederlands is de hele week ziek geweest en ik heb al haar lessen overgenomen. Gisteren heb ik alle tweede en derde klassen, samen met een aantal collega’s begeleid op de Gezondheidsbeurs. Het was interessant om eens mee te maken hoe een tripje op school er in Suriname aan toe gaat. In de laatste weken van mijn stage, die nu aanbreken, zal ik mijn onderzoek afronden, verschillende lessen én mijn tweede examenles geven.
Mijn vakantie hier vloog voorbij: we hebben geleefd als Koning. Lekker lunchen, uit eten, zonnen, zwemmen, feesten en genieten. Omdat ik de enige in de groep ben die geen coschappen loopt en sommigen dus wel eens weekenddiensten moeten draaien, besloten we het laatste weekend dat we allemaal vrij zouden zijn, een weekendje weg te gaan. We boekten een huisje bij Overbridge en hebben daar lekker genoten met z’n allen.
De maandag daarna was ik jarig. Ik werd wakker gemaakt door Tam en Nouk met een taart waarop twintig kaarsjes brandden en kaarten uit Nederland! Het was niet zulk mooi weer, dus we hebben lekker geluncht en ’s avonds zijn we met iedereen uit eten geweest bij Garden of Eden. We hebben het niet te laat gemaakt, want de volgende dag zou Rudi Wortel vroeg op de stoep staan…
En ja hoor, de volgende dag om 09.00 uur stond de auto voor de deur. Het avontuur ging van start: Juul, Nouk, Tam en ik gingen op Back-to-basic-trip! We reden naar Redi-Doti, waar een Indianenstam aan de rand van de jungle woont. We hingen onze hangmatten op en voeren daarna met de kano de Surinamerivier op om de visnetten uit te zetten. ’s Avonds heeft Rudi nog uitgebreid voor ons gekookt en feestten we met de muziekgroep van Redi-Doti, die ons het liedje ‘Kokolampu’ geleerd heeft (GRRRRR). De sfeer zat er goed in: iedereen was aan het dansen en was vrolijk.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door Rudi, om de vangst in de netten te bekijken. Helaas hadden we een rekenfoutje gemaakt en stond het water al erg hoog, waardoor de netten ver onder water vastzaten. We besloten eerst te gaan ontbijten en daarna terug te gaan. Zo gezegd, zo gedaan: toen we terugkwamen, was het water alweer een beetje gezakt en de vangst was goed! Een aantal Piranha’s en andere vissen, waaronder één gigantische. We hebben anderhalf uur gepeddeld en kwamen aan bij een open vlakte in de jungle. De basis van het kamp stond er al, maar verder was er niets. Wortel vertelde dat het belangrijkste was om eerst vuur te maken, zodat de dieren op afstand zouden blijven. Het voelde een beetje alsof we een toneelstukje aan het spelen waren in de jungle; je beseft niet dat er écht wilde dieren kunnen zitten en dat het kampvuur écht nodig was, omdat we in the middle of nowhere waren. Met een kapmes gingen we op pad. We hingen onze hangmatten op, maakten vuur en begonnen met het fileren van de vis. Daar heb ik me wel even overheen moeten zetten, hoor. ’s Avonds pakten we de kano weer om te jagen. We voeren in het licht verder de jungle in en wachtten daar tot het donker zou worden. In het donker voeren we terug naar het kamp en onderweg probeerden Wortel en Carlo(s), een inwoner van Redi-Doti die met ons mee was, te schieten. Helaas lukte dit niet. We dronken nog wat, douchten in de rivier (tussen de Piranha’s) en gingen daarna slapen, want de volgende dag zouden we vroeg op moeten staan om te jagen in de jungle. Zo gezegd, zo gedaan: we kleedden ons goed aan en gingen op pad. Wortel liep voorop met het jachtgeweer en Carlo(s) liep daar met ons achter. Na een kwartier wandelen en over boomstammen klimmen, kwamen we aan bij een diep beekje, zeg maar gerust diepe beek, die we over moesten steken. ‘’Ja, jullie wilden junglegirls zijn, toch?’’, grapte Worteltje die al aan de overkant was. ‘’Je moet er via deze kant langs’’, zei Rudi die naar links wees. Ik vertrouw hem blind, dus zonder verder te kijken dan mijn neus lang was, liep ik door het water, waar ik tot mijn heupen in wegzakte. Op de terugweg kwamen we er wéér langs en toen liep Carlo(s) vrolijk voorop OVER EEN BOOMSTAM DIE VIJF METER NAAST ONZE OVERSTEEK VAN DE HEENWEG LAG. En een schik dat Worteltje en Carlo(s) hadden. We liepen terug naar onze kano’s, maar voordat we terug zouden varen, mochten we allemaal zelf een keer schieten met het jachtgeweer. Ik kan niet omschrijven hoe veel adrenaline er toen door mijn bloed stroomde. Wát een knal was het! Zó gaaf om te doen! Nadat we allemaal geschoten hadden, voeren we terug naar het kamp, aten we wat en ruimden we alles op. We voeren terug naar Redi-Doti en daarmee zat ons avontuur erop.
Afgelopen weekend heb ik nog een vette trip gemaakt: samen met Joos, Suus, Peet en Jaar heb ik een quadtour door de jungle gemaakt! Hoe moeilijk kan dit zijn, dacht ik toen ik net drie minuten op die quad zat. Peet zat bij mij achterop en we kwamen aan bij een daling en meteen een heuvel met daarna een bocht. Omdat wij achteraan reden, zag ik hoe iedereen met volle vaart over die heuvel ging. Oh, dus zo moet dat, dacht ik. Boem. We vielen in de sloot en de quad bleef gelukkig staan. Nee is goed, ik zit net drie minuten op die quad en dit gebeurt… Ik heb daarna niet vol vertrouwen op die quad gezeten, wat ergens ook wel fijn is, omdat je dan voorzichtiger rijdt. Na een tijdje kreeg ik weer vertrouwen in mezelf en toen was het zó vet! Echt gaaf! Ik heb alleen maar met een lach op mijn gezicht gereden en achterop gezeten! We raceten door plassen die zo diep waren, dat je tot je knieën in het water zat. Peet had het tempo er op een gegeven moment ook goed in zitten en het was echt fantastisch. Stiekem toch een kleine opluchting toen we weer terugwaren, maar wauw, wat een aanrader was dit!
Gisteren heb ik flink wat traantjes gelaten toen we afscheid namen van Tamaar en Nouk, die inmiddels weer (met sjaal, haha) in Nederland zijn. Wat heb ik een geweldige tijd met hen gehad. Door de salsalessen heb ik hen leren kennen en die lessen hebben we vorige week afgesloten, met de leukste les van allemaal. Zoals onze dansdocent zei: na het salsadansen moet je eruit zien als een uitgelopen wasbeer. Nou Ichee, dat is gelukt.
Volgende week gaan Peet, Joos en Suus ook naar huis en daarmee komt het einde van mijn avontuur ook steeds dichterbij. Maar tot die tijd: genieten tot de max!
Ohja, en de betekenis van 'Kokolampu'... Die is niet bestemd voor een degelijk medium als dit.
Bedankt voor het lezen!
Heel veel liefs,
Lotte
-
10 Mei 2017 - 20:09
Joke:
Hoi Lotte,
We kennen elkaar niet maar ik heb een beetje je verhalen gelezen. Heel leuk!
Ik heb een vraag voor je...
Ik verzamel boeken van Winnie the Pooh in alle talen en ik wil je vragen of je een boekje voor me wilt kopen in Papiamento. Het hoeft maar een klein boekje te zijn wat net nog in een hoekje in je koffer past. Uiteraard betaal ik je de kosten!
Ik heb ze al in 22 talen maar in Papiamento dus nog niet.
Je zou me er een gróót plezier mee doen!
Alvast super-bedankt als het je lukt!
Groetjes, Joke -
10 Mei 2017 - 20:13
Lotte Van Oort:
Dag Joke,
Voor een boekje in het Papiamento moet je niet in Suriname zijn. Hier wordt namelijk Nederlands gesproken. Wellicht dat iemand het vanuit Curaçao mee kan nemen.
Succes met uw zoektocht! -
10 Mei 2017 - 22:02
Harm :
Goeie trigger waar je mee begint. Ik verwacht aan het einde van je verhaal wat de echte betekenis is van het olielamp liedje. Dan zou de vertelling mooi rond zijn. Dat wat jij je leerlingen ook leert, toch? Een mooi rond verhaal schrijven... Je schrijft spannend en goed. Leuk om te lezen. Maar dat liedje... zeg me... -
11 Mei 2017 - 10:49
Truus:
Lotte,
Wie had gedacht dat jij zo avontuurlijk zou zijn!
Geniet nog van het staartje van je buitenlandverblijf.
En natuurlijk reken ik erop dat je, als je terug bent in Nederland, het liedje voor me zingt en vertelt wat de tekst betekent. Dus blijven oefenen.
Groetjes,
Truus -
11 Mei 2017 - 10:50
Truus:
Lotte,
Wie had gedacht dat jij zo avontuurlijk zou zijn!
Geniet nog van het staartje van je buitenlandverblijf.
En natuurlijk reken ik erop dat je, als je terug bent in Nederland, het liedje voor me zingt en vertelt wat de tekst betekent. Dus blijven oefenen.
Groetjes,
Truus -
11 Mei 2017 - 10:49
Truus:
Lotte,
Wie had gedacht dat jij zo avontuurlijk zou zijn!
Geniet nog van het staartje van je buitenlandverblijf.
En natuurlijk reken ik erop dat je, als je terug bent in Nederland, het liedje voor me zingt en vertelt wat de tekst betekent. Dus blijven oefenen.
Groetjes,
Truus -
11 Mei 2017 - 10:57
Hans Van Dijk:
Hoi Lotte,
Wat een belevenissen,leuk om te lezen en nog veel plezier de laatste 3 weken. ENJOY!!!!!
Groeten,
Hans -
11 Mei 2017 - 14:54
Kees-Jan:
Ik ben ook nieuwsgierig: wat betekent Kokolumpu nu echt en waar gaat het liedje over? :-) Zelfs Truus is nu nieuwsgierig...
Veel plezier de komende tijd en geniet van iedere (laatste) minuut!
Kees-Jan
-
12 Mei 2017 - 22:45
Joke:
Dank voor je reactie! Ik zoek verder....
Jij een mooie tijd verder in Suriname!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley